Evenals vorig jaar konden de tijdritten uiteindelijk pas in de maand september alsnog worden verreden. Met name voor de tijdrit in het Duitse Reichswald was het door de coronaregels tot het laatst spannend of deze door zou kunnen gaan of dat er voor een alternatieve route gekozen moest worden. Dit bleek uiteindelijk niet nodig.

Zowel bij de senioren als junioren op de zondagochtenden als voor de jeugd tot 12 jaar op de dinsdagavonden was het weer goedgezind. Onder goede omstandigheden zijn alle tijdritten afgewerkt, alhoewel het weer ook altijd weer als excuus wordt gebruikt. 

“De wind stond verkeerd”, “het was toch wel benauwd”, maar ook “ik heb gisteren al een wedstrijd gereden” en “veel getraind op duur, vandaar dat de snelheid wat minder is”. Desondanks zijn er mooie prestaties geleverd.

Senioren

Bij de Senioren werd de eerste tijdrit nog gewonnen door Bram Gerritsen, bij de tweede en derde tijdrit bleek Michel Ahoud onklopbaar en hij kan zich daarom de nieuwe clubkampioen noemen als opvolger van Wouter Nijenhuis. Records zijn er niet gereden, of het moet de tijd van Henri Heijltjes zijn op tijdrit Dijk, die met onverwachte obstakels te maken kreeg op het parcours.

Junioren

Bij de junioren leek het op voorhand een spannende strijd te worden, omdat de vorige kampioen Tycho Jansen besloot om zich te meten met de senioren. Maar het bleek als snel dat Yordi Jansen sterker was dan de rest en met 3 overwinningen mag hij de titel overnemen van zijn broer. Nout Tates en Jelte Kuster vergezelde hem steevast op het podium. Of het ooit eerder is voorgekomen moet worden nagekeken in de archieven, maar opvallend is het zeker dat de nummer 1 t/m 8 bij alle drie de tijdritten hetzelfde waren.

Jeugd

In de categorie onder 12 jaar was het deelnemersveld het grootst, evenals het enthousiasme. Voor diverse deelnemers was het de eerste keer en dat is altijd spannend. Ruben ter Waarbeek maakte zijn favorietenrol waar door er drie keer met de overwinning vandoor te gaan. De strijd om de plekken daarachter lag volledig open. Helaas kon Sven Marsman maar aan twee tijdritten deelnemen (2x tweede), waardoor uiteindelijk Simon Verwijmeren en Iskander van Gorkum met een klein verschil de andere twee podiumplekken opeisen in het eindklassement.